ZALİMİZ

Zalimiz!

Biliyorum kabul etmeyeceksiniz. Ama sınırlı sayıda iyilik, insanı iyi yapmaz. Nasıl ki bazı insanların yaptıkları iyilikleri yapmış olmak için yaptıklarını fark edip verip veriştiriyoruz… Hayatı oyun gibi yaşarken bir anda acı tecrübelerle büyüyoruz.  Kimimiz aldandık diyoruz kimimiz yandık. Diyemiyorum ki suçlusunuz.  Zaten suçlu da aramıyoruz.

Peki ne arıyoruz?

Birbirimizin sorumluluğunu alacak, aklına estiği gibi davranmayacak, ilişkileri dostluğu hatta sevişmeleri oyun görmeyecek, durması gereken yeri bilecek insanlar arıyoruz.  Birileri çaba sarf edip birileri yan gelip oturamaz ki!  Kâinatın bir işleyişi var. Kaderin bile yol vermediği bu yüzyılda çabaya teslim olurken, kim oturarak, bekleyerek işini çözecek, biri bana söylesin. Sen çok mu biliyorsun demeyin birini eleştirmeden 10 saat geçirebilme diyeti yapın.  Yaparken de o 10 saatin içinde gülümseyip geleceğinize bol bol katkıda bulunun. Geleceğiniz birilerinin dizinde oturarak şekillenmez, unutmayın. Herkesi bir kefeye koyarak; olayları, çevreyi eleştirilerek hayat dönseydi hatta kader yol verseydi bir başkasına sırtını yaslayanlar hayatın bir yerinde kaybetmezlerdi.

Söz uçar yazılanlar iki cihanda kalır diye dizlerimi çürütüyorum okuyun…

Biz gibi davranmadığımız bu dünyada sevmelerimiz sınırlı, güvenimiz tek kullanımlık, samimiyetimiz bir like kadar.  Bırakın kötü güne dost iyi güne insan bulamıyorsunuz yedirip içirecek. Sizin anlayacağınız herkesin fikri firarda. Dara düşen dar alanda selam verirken, geniş alanda kimse kimseye huzur vermiyor. Farkında mısınız?  Biliyorum okuduklarınız hiçbirinize uzak değil, hepimiz hayatımızı Kayahan’ nın şarkılarındaki gibi yaşıyoruz ama odalar da ışıksız.  Gidesi olanlar gidemiyor kalanlar razı değil.   Sorsanız herkes günahsız peki niye bazı insanlar büyük figanlar içinde? Ben gözlerimle şahidim binlerce haksızlığa, yaralı delik deşik hayatlara!

Niye peki bu zulüm?

Birbirimizle yaşayamıyorken, birbirimizden gidememe hali nedir? Ben söyleyeyim bakalım aklınıza yatacak mı? Cehennemimize alıştık da ondan! Bir kaşık suda kendimizi boğulmuş gibi hissediyor, hayatın bir ceremesiyle daha baş edemeyeceğimizi düşünüyoruz.  Aslında konuşurken dünyayı kurtarıyor, şarkıların gözünü çıkarıyor, bir şekilde uğraşanın ya işini beğenmiyor ya da bırak Allah’ ını seversen ondan daha iyisi şu var deyip, dudak büküp küçük dağları biz yaratmış gibi davranıyoruz.

Etmeyin! Kusursuzluk Allah’a mahsustur.

Sevdiğiniz insan size biraz doğruları söyledi diye onu dokuz köyden kovmayın, biraz da düşünün. Kimse gözünüze bakarak, cebinizden paranızı almıyorsa, elinizi tutan herkes de kalbinizi alabilir mi? Bir sorun kendinize, nerede inanmak istedim, neye göz yumuyorum bu hayatta diye… Yaşamınızın her bölümünde uğraşacağınız, gideceğiniz, düşüneceğiniz hatta açıklama yapacağınız tek kişi aynadaki sizsiniz!

Kendinizi terk edebilir misiniz? Vazgeçtim diyenlere de hemen cevap vereyim; eğer kendinizden vazgeçseydiniz fedakârlıklarınıza sınırlar koyup, yetti artık demezdiniz. Biraz sizi köşeye sıkıştırmış olabilirim ama bir tane hayatınız olduğunu hatırlatmaya çalışıyorum. Kendisine uzak olan duymaz. Bir örnek vermek gerekirse, tam olarak samimi olmadığınız, az görüştüğümüz kişilerin bile hayatınızda çok yer ayırdığınızı düşünüyorsanız yapmayın. Gözlerinin içine bakıp uzun uzun sohbet etmediğiniz insanlardan beklenti içine girmeyin.  Hadi kalkın yerinizden sıvayın kolları kim acıtıyor kalbinizi, neyi istemiyor aklınız, neyiniz içinize sinmiyor, iyi bir liste yapmak değil gayem, pes etmenize izin vermemek sadece.  Duyduklarınızın sesini kısın, hayatın en derin izler bırakacak yıllarında yavan sorguların içinden çıkın… En önemlisi de kendinizi başka gözlerde aramayın.

Astrolog Zeynep Turan

Yazının her hakkı saklıdır.

02.05.2017