YUVAMI KURMAK İSTİYORUM 6
Geçen bölümümüzde Elif, Can’a karşı tavrını koymuştu hatırlarsanız. Elif için ne kadar zor olsa da kararından dönmedi. Baktığı her yerde Can’ı gördü, yaşadığı her an Can’dı. Ama artık bu inişli çıkışlı ilişkisinin bir sonuca bağlanmasını istiyordu. Elif, Can’dan ayrı kaldığı 7 gün boyunca ne yediğinden, ne içtiğinden, ne yaşadığından bir şey anladı. 7 gün Elif’e 7 bin yıl gibiydi. Can’ın da üzgün olduğunu, perişan bir şekilde süründüğünü düşünerek, onu aramaktan alıkoyabildi kendini. Sonunda da kapısına tek taş bir yüzükle, bin pişman geleceğini düşündü, bu hayalinin gerçekleşmeyeceğini bilerek. Ama artık Elif, araftaydı. Can’ın elinde yüzükle kapısında yatmayacağını bilse de hayallerinin kölesi olmuştu. Can, gelmedi ama bir haftanın sonunda aradı…
Elif – (Soğuk) Efendim.
Can – Nasılsın?
Elif – İyiyim, sen?
Can – İyiyim ben de, hiç sesin çıkmayınca merak ettim.
Elif – Gerçekten merak ettin mi?
Can – Efendim?
Elif – Yok bir şey.
Can – Bu akşam görüşelim mi?
Elif – (Umursamaz ses tonuyla) Olur.
Can – Tamam, o zaman akşam evden alırım seni.
Elif, biraz heyecanını yitirmiştir, Can’a karşı güveni, umudu zayıflamıştır. Yine de bu akşam ki buluşma için mutludur.
Ah Can! Ne olur bu kez aklın başına gelmiş olsun ne olur… Yine eve gidelim derse, kabul etmeyeceğim bu kez. Bana kesin bir şey söylemesi lazım, yoksa olmaz.
Elif, tüm gün kendi kendine telkin vererek, tavrını bozmamak için söz verir. Aşkı ne kadar büyük olursa olsun, iradesi onu durduracak. Aklı, kalbine hükmedecek. Bir hafta nasıl sabır ettiyse, bu akşam da öyle yapacaktır. Elif, belki de kendini kandırıyor ama Can’ın karşısında kararlı durmanın önemini de çok iyi biliyordur.
Ne giyeceğim ben şimdi. Koyu renkler olmaz, sanki çok mutsuzmuşum gibi gösterir beni ki öyleyim. Canlı renkler, sensiz çok eğleniyorum, hayat şahane mesajı verir ki öyle bir şey yok. Beyaz! En iyisi beyaz bir elbise giyineyim. Mesajı da çok açık: Evlenelim! Tabii ya… Gelinlikle gideceğim neredeyse buluşmaya ama olsun, çok geç kaldım zaten. Bu evlilik meselesi çok uzadı artık. Can yüzünden ailemle doğru dürüst görüşemez oldum, ne zaman hal hatır sorsam, kızım sen niye evlenmiyorsun artık diyor. Oralarda bulamıyorsan, memleketten bakalım bile dedi annem en son. Ne hayallerim vardı, zaman nasıl bu kadar hızlı geçti de ben evde kalmış muamelesi görüyorum hiç anlamadım. Can’la evlenemezsem, memlekete gidip, görücülerimi beklerim olmadı. Ne diyorum ben ya… Sinirden, stresten ne düşüneceğimi, ne yapacağımı şaşırdım. Hazırlan Elif, hazırlan. Hem masum, hem çekici, hem sevimli hem seksi görünmen lazım, çok işin var çok.
Elif, hummalı hazırlığını neredeyse bitirir. Telefonuna mesaj gelir Can’dan, geldim diye. Elif, panikle son kez aynada saçını düzeltir, makyajını kontrol eder ve tam aşağıya inecekken Can’ı beş dakika bekletmeye karar verir.
Dizilerde falan görüyoruz böyle şeyleri, bekleteyim azıcık. Bugüne kadar bekletmedim, her dediğini yaptım, her çağırdığında koşarak gittim de ne oldu? Hiç! Koskoca bir hiç… Bir de böyle deneyeyim bakalım ne olacak…
Elif, aşağıya iner. Can’ın arabasına biner.
Can – Çok güzel görünüyorsun.
Elif – (Utangaç) Teşekkür ederim.
Can – Aklında bir yer var mı?
Elif – Yok, senin?
Can – Her zaman ki yere gidelim mi? Bir şeyler yeriz hem.
Elif – Olur, benim için fark etmez.
Restorana oturup, yemek siparişlerinin verirler. Can, rahat tavırlar sergilerken, Elif oldukça gergindir. Yemeğini doğru düzgün yiyemez.
Can – Neden asıyorsun suratını?
Elif – Nasıl yani? Nasıl sorarsın Can bana bu soruyu… İlişkimize ara vermek istedin, sonra hiçbir şey olmamış gibi beni eve çağırdın. Aradan bir hafta geçti, sensiz bir hafta… Ve ben neden suratımı asıyorum öyle mi?
Can – Tamam, haklısın Elif ama beni çok sıkıştırıyorsun şu evlilik meselesinde. Sanki hiç derdimiz yokmuş gibi…
Elif – Birlikteliğimizi “dert” olarak gördüğünü bilmiyordum.
Can – Tabii ki öyle görmediğimi biliyorsun. Hiç evlenmeyeceğiz de demiyorum ama şu an bir evlilik planı yapmaya hazır değilim ve senden bu konuda anlayış bekliyorum. Ben hazır olana kadar yanımda ol lütfen…
Elif – Ben senin yanında olmak istiyorum ama…
Can – Bırak şimdi “ama”ları. Sana ihtiyacım var, iş yerinde de zor günler geçiriyorum zaten.
Elif – Ne oldu, anlatsana.
Can – Boş ver şimdi tadımızı kaçırmayalım hiç.
Elif – Tamam, nasıl istersen.
Can – Yemeğini bitirdiysen, kahveyi annemlerde içeceğiz, bizi bekliyorlar.
Elif – (Şaşkın) Nasıl yani?
Can – Hep soruyordun, bu akşam annemle, kız kardeşim evdeymiş bir uğrayalım dedim.
Elif – Baban?
Can – Babam şehir dışında bir iş için.
Elif – Böyle de paldır küldür ne bileyim, eli boş mu gideceğim.
Can – Ya takılma öyle şeylere sen, altı üstü bir kahve içeceğiz birlikte.
Elif – Peki.
Yolda giderken, Elif oldukça gergindir ama bir yandan da içinde tarifsiz bir mutluluk vardır. Can, evlilik meselesine evet dememiştir ama annesiyle tanıştırmaya götürerek, ilişkileri için bir adım atmıştır.
Umarım, beni severler. Ay hadi inşallah. Şimdi bildiğim bütün duaları okuyacağım, sonunda Can, beni annesiyle tanıştırıyor, daha ne isteyeyim! Annesi beni severse, evliliğe bir adım yaklaşmış oluruz. Boşuna dememişler, kaleyi içten fetih etmek lazım diye…
Can’ın ailesinin evine gelirler. Can’ın annesi ve ablası Elif’i güler yüzle karşılayıp, salona otururlar.
Can’ın annesi – Nasılsın kızım?
Elif – Teşekkür ederim, siz nasılsınız?
Can’ın annesi – İyiyim çok şükür. Can, senden hiç bahsetmedi. O kadar da sorarım, görüştüğün biri var mı diye…
Sevmedi beni galiba… Hiç bahsetmemiş Can, ablası da annesi de ince ince süzüyorlar. Hiç tahmin ettiğim gibi modern bir ailesi yokmuş Can’ın. Ben düğünümde klasik müzik falan dinleriz diyordum, davullu zurnalı düğün yapacak, gayet sıradan bir aileymiş halbuki. Aman aman daha iyi, bizimkilerle de kolay kaynaşırlar böylelikle.
Can’ın ablası - Annenler nasıl Elif?
Elif – İyiler, memlekette onlar da.
Can’ın annesi – (Şaşkın) Öyle mi? Sen burada yalnız mı kalıyorsun?
Elif – Kuzenimle yaşıyorum.
Can’ın ablası – Vallahi annem beni değil başka şehirde yaşamaya izinsiz markete bile göndermez.
Can’ın annesi – Tabii göndermeyeceğim, devir kötü kızım. Annenle baban iyi cesaret etmiş, koskoca şehirde seni yalnız bırakmışlar.
Elif – Aslında kuzenim de yanımda.
Can’ın ablası – O da kız mı?
Elif – Evet, o da bir bankada…
(Can’ın ablası Elif’in sözünü keser.)
Can’ın ablası – Hıı… Anladım.
Neyi anladı şimdi bu kadın? Hem soruyor, hem de dinlemiyor.
Can – Bana yakın oturuyor Elif zaten anne.
Can’ın Annesi – (Bozulmuş) Anladım çocuğum. Kızım sen bir kahve yap da, geç olmadan içsin misafirimiz.
Nasıl ya, kovdu mu bu müstakbel kayınvalidem şimdi beni? Hiç hoşlanmadı benden çok belli.
Can’ın ablası kalkar, döndüğünde elinde kahve tepsisiyle gelir. Önce lokum sunar.
Elif – Teşekkür ederim, ben şeker kullanmıyorum.
Can’ın ablası – Ay bunlar da yeni adetler. Zayıfsın işte, ye biraz ye.
Elif – Çok teşekkür ederim. Alayım madem bir tane.
Tam sırasıydı Elif, şeker kullanmıyormuş. Dilimi eşek arıları soksun emi!
Can’ın annesiyle ablasının yüzleri ne kadar gülse de gözleri Elif’ten pek hoşlanmadıklarını söylüyordu. Can ise gayet rahat davranıyordu. Kahvelerle birlikte sohbet de bitince kalktılar. Can, Elif’i bırakmak için çıktı.
Elif – Sevdiler mi beni sence?
Can – Bilmem. Öyle hemen kaynaşamaz pek bizimkiler.
Elif – Yaa… Olsun, bir daha ki sefere daha çok görüşürüz.
Can – Olur, bakarız. Sana mı gidelim, bana mı?
Elif – Bu akşam birlikte kalalım demeyeceksin herhalde!
Can – Neden? Çok özledim seni.
Elif – Tabii ki olmaz, annenlere git bu akşam, öğren bakalım nasıl bulmuşlar beni.
Can – Of Elif… Yani manasız işler.
Elif – Hadi, aşkım ne olur.
Can – Peki, tamam tamam.
Elif – Süper!
Can – Yarın akşam birlikteyiz ama.
Elif – Tamam tamam, yarın akşam ne istersen yapacağız.
Can, Elif’i öper, Elif, heyecanlı bir şekilde evine girip, Can’dan telefon beklemeye başlar. Gerçi pek ümidi yoktur. Can’ın annesi ve ablası, Elif’i sevmiş gibi görünmemişlerdir. Elif, yine de bir umut bekler ve ajandasına bugünü not eder. Tarihi gün: Can’ın ailesiyle tanıştım.
Önceki bölümlere aşağıdaki linklerden ulaşabilirsiniz.
5. Bölüm
http://twitburc.com.tr/yazi/yuvam-kurmak-istiyorum-5.html
4. Bölüm
http://twitburc.com.tr/yazi/yuvam-kurmak-istiyorum-4.html
3. Bölüm
http://twitburc.com.tr/yazi/yuvam-kurmak-istiyorum-3.html
2. Bölüm
http://twitburc.com.tr/yazi/yuvam-kurmak-istiyorum-2.html
1. Bölüm
http://twitburc.com.tr/yazi/yuvam-kurmak-istiyorum.html
Zeynep Turan
Yazının her hakkı saklıdır.
24.10.2016
